می دانی هیچ جا وطن آدم نمی شود! البته وطن آدم همراه با هموطنانت است که برایت خاطره انگیز و دلنشین است. وقتی بدانی آن جا جایی برایت نیست، وقتی کاری از دستت بر نمی آید، باید اندوه دوری از خانواده و سرزمینت را همراه خود در غم و شادی دیار غربت به دوش بکشی.
می دانم اگر مردم این جا آنقدر مهربان نبودند مطمئنا تابحال بارها بالشم از اشک خیس می شد، خوب است نمی گذارند احساس تنهایی کنم
:)