! صبر کن

بودنت سرآغاز نابودیت بود

همچون حلقه ای که به دور خود می چرخد

و ابتدایش انتهایش را فرو می خورد

بودن را از سر بگیر

!زندگی اینست

................................................................................................

خدا بر شانه های کوچک انسان دست گذاشت و گفت:«یادت می آید تو را با دو بال و دو پا آفریده

«بودم؟زمین و آسمان هر دو برای تو بود.اما تو آسمان را ندیدی.راستی عزیزم بالهایت را کجا گذاشتی؟

انسان دست بر شانه هایش گذاشت و جای خالی چیزی را احساس کرد, آن وقت رو به خدا کرد و گریست

«عرفان نظرآهاری»

07/07/07

مدتهاست این جارو ترک کردم

می خوام بنویسم

!حسسسسسش نیست

امروز 07/07/07

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!یعنی چی می شه؟