خدا بر شانه های کوچک انسان دست گذاشت و گفت:«یادت می آید تو را با دو بال و دو پا آفریده
«بودم؟زمین و آسمان هر دو برای تو بود.اما تو آسمان را ندیدی.راستی عزیزم بالهایت را کجا گذاشتی؟
انسان دست بر شانه هایش گذاشت و جای خالی چیزی را احساس کرد, آن وقت رو به خدا کرد و گریست
«عرفان نظرآهاری»
