بدنبال بهانه ای می گردم که مرا از آنچه پیرامونم می گذرد دور کند،خیلی دورتر از آنی که هر بار ای میلم را باز می کنم خون ببینم و غم،هربار که تلویزیون را روشن می کنم، در هر صفحه ی خبری در اینترنت اولین چیزی که می بینم در خون و دود گاز های اشک آور دیدن وطنم باشد

بغضی که در چهره ی همه مان نمایان است و بعضی چه ساده اند، دلم برای سادگی شان می سوزد

نمی دانم این دیوانگی چیست که او را در بر گرفته ، مانند دنباله ی لباسش شعله های آتشی که در باد زبانه می کشد

!کیستند این کافران که می گویند نام دکترشان(؟) در قرآن آمده است